W ostatnich badaniach naukowych zwrócono uwagę na skuteczność i bezpieczeństwo terapii skojarzonej z silodosyną i solifenacyną w leczeniu nadreaktywnego pęcherza moczowego (OAB) u kobiet. Badanie to dostarcza nowych, istotnych informacji na temat możliwości zastosowania tej kombinacji w praktyce klinicznej, co może znacząco wpłynąć na poprawę jakości życia pacjentek.
Definicja i wpływ nadreaktywnego pęcherza moczowego
Nadreaktywny pęcherz moczowy (OAB) definiowany jest przez Międzynarodowe Towarzystwo Kontynencji jako stan charakteryzujący się nagłym parciem na mocz, z towarzyszącymi objawami takimi jak częstomocz czy nocne oddawanie moczu, przy braku zakażenia dróg moczowych lub innych patologii. W Korei Południowej szacuje się, że OAB dotyczy około 12,2% populacji, a odsetek ten jest nieco wyższy wśród kobiet (14,3%) niż wśród mężczyzn (10,0%).
Skuteczność terapii skojarzonej
Badanie, które przeprowadzono w Korea University Ansan Hospital, obejmowało 586 kobiet z OAB, które otrzymały terapię skojarzoną (silodosyna 8 mg + solifenacyna 5 mg) lub monoterapię (solifenacyna 5 mg) przez 12 tygodni. Wyniki pokazały, że obie grupy doświadczyły znaczącej poprawy w zakresie objawów OAB oraz wskaźników jakości życia (QoL). Jednak grupa otrzymująca terapię skojarzoną wykazała większą poprawę w QoL w porównaniu do grupy stosującej monoterapię (P=0,031).
Wyniki badania
W grupie terapii skojarzonej odnotowano średni spadek wskaźnika objawów OAB (OABSS) z 6,3 do 3,2 (−49,2%, P<0,001), podczas gdy w grupie monoterapii spadek wyniósł z 7,1 do 3,7 (−47,9%, P<0,001). Zmiany w całkowitym wskaźniku objawów prostaty (IPSS) były również znaczące, z redukcją w grupie skojarzonej z 19,3 do 14,8 (−23,3%, P<0,001) oraz w grupie monoterapii z 18,7 do 13,5 (−27,8%, P<0,001).
Poprawa jakości życia
Wyniki badania wykazały, że wskaźniki jakości życia poprawiły się znacząco w obu grupach. Grupa terapii skojarzonej osiągnęła wynik 2,5 po 12 tygodniach, co oznacza spadek o 39,0% (P<0,001), podczas gdy grupa monoterapii zmniejszyła się do 2,9 (−25,3%, P=0,022). Różnica w poprawie jakości życia między grupami była istotna statystycznie (P=0,031).
Redukcja objawów zalegających
Jednym z kluczowych wyników badania była znacząca redukcja objętości moczu zalegającego (PVR) w grupie terapii skojarzonej, która zmniejszyła się z 25,1 do 24,8 mL (−1,2%, P=0,072), podczas gdy w grupie monoterapii PVR wzrosło z 20,5 do 25,5 mL (24,4%, P=0,024). Różnica w redukcji PVR między grupami była znacząca (P<0,001).
Znaczenie wyników dla praktyki klinicznej
Otrzymane wyniki sugerują, że terapia skojarzona z silodosyną i solifenacyną może być skuteczną opcją terapeutyczną dla kobiet z OAB, zwłaszcza w kontekście redukcji objętości moczu zalegającego, co może zmniejszyć ryzyko zatrzymania moczu oraz związanych z tym powikłań. Połączenie alfa-blokera z lekiem antymuskarinicznym może poprawić zarządzanie OAB oraz satysfakcję pacjentek.
Dyskusja i przyszłe kierunki badań
Choć wyniki są obiecujące, należy pamiętać o ograniczeniach badania, takich jak jego retrospektywny charakter oraz krótki okres obserwacji. W przyszłości konieczne będą badania prospektywne i randomizowane, aby potwierdzić skuteczność i bezpieczeństwo terapii skojarzonej w dłuższym okresie oraz w różnych grupach pacjentów. Istotne będzie również zbadanie mechanizmów działania silodosyny i solifenacyny w kontekście ich synergistycznego działania na funkcję pęcherza.
Podsumowanie
Wyniki badania wskazują, że terapia skojarzona z silodosyną i solifenacyną znacząco poprawia objawy OAB i jakość życia u kobiet, a także skutecznie redukuje objętość moczu zalegającego w porównaniu do monoterapii solifenacyną. Dodanie alfa-blokera do terapii antymuskarinowej może przyczynić się do lepszego zarządzania objawami OAB oraz zwiększenia satysfakcji pacjentek.
Bibliografia
Jeon Byeong Jo, Chang Hyun Kyung, Tae Bum Sik, Park Jae Young, Yoon Duck Ki and Bae Jae Hyun. Efficacy of Combined Therapy With Silodosin and Solifenacin in Females With Overactive Bladder. International Neurourology Journal 2024, 28(4), 264-269. DOI: https://doi.org/10.5213/inj.2448374.187.
